Moje potrójne szczęście

Muszę przyznać, że jestem osobą wyjątkowo obdarowaną przez los, bo dane mi było zostać mamą trojaczek. Zawsze chciałam mieć gromadkę dzieci, ale tego, że będę miała trójkę jednocześnie nigdy się nie spodziewałam. Było to dla nas ogromne zaskoczenie pomieszane z obawą czy sobie poradzimy oraz wielką radością.
Dziś dziewczyny mają już prawie dwa latka i są najważniejszymi istotami w moim życiu. Każda z nich jest inna, zarówno pod względem wyglądu jak i charakteru.

Zuzia

Zuzia to żywioł, ciągle gdzieś się jej spieszy, nie ma czasu zbyt długo posiedzieć w jednym miejscu.

Gabrysia

Gabrysia jest bardzo wrażliwa, lubi się przytulać i niemalże wszystkiego się boi.

Amelka

Amelka jest z pozoru nieśmiała, ale tylko do obcych, bo w domu lubi porządzić.











Ich pojawienie się na świecie całkowicie odmieniło moje życie. Bez zastanowienia zostawiłam pracę by zająć się nimi i domem. Nie ukrywam, że początki były trudne. Ogarnąć taką trójkę maluszków to niełatwe zadanie. Mimo, iż w opiekę nad trojaczkami zaangażowana była cała rodzina, to i tak z pierwszego półrocza ich życia pamiętam tylko karmienie, przewijanie i kąpanie - nie istniało nic więcej :-) Ale cóż znaczą trudy kiedy nagrodą za nie jest uśmiech dziecka, pierwszy uścisk palca malutką rączką czy pierwszy raz usłyszane "mama". To jest właśnie szczęście - w moim przypadku mnożone przez 3.

Myślę, że posiadanie dzieci zmienia człowieka. Teraz inne wartości niż kiedyś są dla mnie ważne. Lubię być matką i żoną, zajmować się naszym mieszkaniem, sprawiać by wszyscy domownicy (i nie tylko) czuli się w nim dobrze. Chciałabym stworzyć moim dzieciom ciepły, przytulny dom, który w przyszłości będzie im się kojarzył  ze spokojem i bezpieczeństwem, który będzie pachniał domowymi ciasteczkami i do którego zawsze będą chętnie wracać.